Çok değil, bir buçuk ay öncesine, temmuz ayının başına dön. Dön dön korkma. Her yeni güne başladığında yaptığın gibi bilgisayarını açıp ülkede neler olup bitiyor diye bir haber sitesine girdin. O da ne! İçlerinde Aziz Yıldırım gibi çok güçlü birinin de bulunduğu bir grup, şike soruşturması kapsamında gözaltına alınmış! Belki şaşırdın, belki kızdın, belki de hemen 'Şikeci Fener' naraları atmaya başladın. Facebook'ta, Twitter'da, FriendFeed'de, blogunda, orada, burada konuyla ilgili fikirlerini paylaştın. Yeri geldi yazılanları 'like' ettin, yeri geldi insanlarla tartıştın, yeri geldi geri çekilip olan biteni sessizce izledin.
Sen sahnede sergilenen bu tiyatro oyununu izlediğin sırada arka planda verilen sufleleri duymadın. Yemin ettin etmedin, özerkliği verdin vermedin tartışmaları döndü hep kısık sesle... Tehditler havada uçuştu sufleler halinde. Senin de önüne bir porsiyon sufle koydular kanındaki serotonin oranının düştüğünü hissetiklerinde.
Tam oyundan sıkıldığın anda ikinci dalga -pardon perde- başladı. Üçüncü, dördüncü, beşinci diye saydırdılar sana dalgaları -tekrar pardon perde diyecektim-, tıpkı koyun sayar gibi...
Uykun gelmeye başladığında Hilal Cebeci'nin memeleriyle uyandırdırlar seni. Yoksa bilmiyor musun? Tiyatro yan gelip yatma yeri değildir. Zira rahat değil, ayakta uyuman gerekiyor, yoksa ekonomik kriz teğet girdiğinde uyanırsın mazallah!
Ha bi' de ordunun en tepesindekiler mevkilerinden istifa ederken, en dibindekiler hayatlarından istifa ettiler. Hem de ne uğruna biliyor musun? Bilmiyorsun değil mi? Ben de öyle düşünmüştüm.
Amaaan neyse! Baktım da bayağı iç karartıcı yazmışım. Sen içini rahat tut. Ağız tadıyla tiyatronu seyretmeye devam et. Bu yazdıklarımı da unut.
Çünkü itiraf ediyorum...
Aslında tüm bu olanlar gerçekten değil şikecikten oldu, tüm bu şehit olanlar gerçekten değil şikecikten öldü.
